Jeżeli chodzi o czasowniki nieregularne w języku
hiszpańskim jest ich dość sporo – delikatnie mówiąc. Może bez robienia sobie
żartów bo temat jest poważny. Ucząc się języka hiszpańskiego nie uniknie się
tego tematu. Naszym wyznacznikiem będzie czas teraźniejszy trybu oznajmującego,
to na nim oprzemy naszą wiedzę na temat tego rozbudowanego zjawiska
gramatycznego. Dla pocieszenia jeżeli tu uda się opanować wiedzę z tego zakresu
dalej już pójdzie o wiele łatwiej.
Ja na początku jak się uczyłem byłem tym tematem
przerażony jednak w miarę oswajania się z tematem i poznawania czasowników
nieregularnych przekonałem się, że nie taki diabeł straszny jak go malują.
Na początek przyjrzyjmy się jak są podzielone te
czasowniki:
- pierwszą grupą z jaką mamy do czynienia to czasowniki, które zmieniają samogłoski w toku odmiany: o na ue, u na ue, e na ie oraz e na i;
- kolejną grupą są czasowniki, które otrzymują spółgłoskę y w toku odmiany;
- czasowniki, które są nieregularne ale tylko w pierwszej osobie trybu oznajmującego;
- czasowniki, które posiadają dwie formy nieregularne (tutaj po prostu należy nauczyć się tych form na blachę, mówiąc kolokwialnie);
- czasowniki całkowicie nieregularne.
Temat jest bardzo rozbudowany dlatego też będę pisał
o poszczególnych typach nieregularności po kolei aby nie zarzucić Was nadmiarem
wiedzy na jeden raz.
Zapraszam do zapoznania się z pierwszym rodzajem
czasowników nieregularnych, klikając w ten link.
Miłej nauki!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz